Vorige week woensdag werd ik opgeschrikt door een email van het bedrijf van ons Lionslid Phanious Moatshe, waarin zijn overlijden werd aangekondigd. Hij was pas in Juni bij onze club gekomen, omdat hij zich niet meer thuisvoelde bij zijn vorige club. Een heel aparte man, die ondanks zijn 65 jaar een heel drukke zakenman was. Hij had belangen in een beveiligingsbedrijf, een cafe en een bedrijf dat opdrukken van plastic verzorgt. Ook had hij nog allerlei grootse plannen voor de toekomst. Samen met Marion ben ik naar zijn begrafenis geweest, in een zwarte gemeenschap, zo'n 160km ten noorden van Joburg. Omdat de begrafenis om 6.00 uur 's-ochtends op Zondag was, zijn we zaterdagmidddag al vertrokken naar een motel in de buurt. Zondag om 5 uur opgestaan en naar het ouderlijk huis gegaan, waar al een grote menigte verzameld was toen we om 6.00 uur aankwamen. Nu vielen wij onmiddellijk op als enige blanken op dat moment en nadat ik me bekend had gemaakt werden we vanaf dat moment als VIPS's begeleid door een nichtje en een halfbroer van de overledene.
Na een processie door het huis langs de kist vertrokken we naar de kerk. Ik mocht als een van de eerste wat zeggen voor een gemeente van zeker 300 mensen, die gedeeltelijk door de geopende zijramen meeluisterden. Gelukkig hadden we in de korte tijd dat we hem kenden een tocht met hem door Soweto gemaakt, zodat ik wat persoonljks over hem kon vertellen.
Na de kerk reden we nar de begraafplaats. Eerst werd daar de kist in het graf getakeld, waarna alle mannelijke familie leden onmiddellijk om de beurt de schop ter hand namen om het graf dicht te gooien. Ook werden er rotsblokken om het graf heen neergelegd, zodat er nog flinke laag boven de grondwerd gelegd. Dit alles ging in een hoog tempo, begeleid door psalmen en traditionele liederen gezongen door een koor, waarbij veelal werd meegezongen door de gemeenschap. Daarna werden bij het graf nog meer toespraken gehouden, waarna we terug naar het huis gingen. Onze begeleiders stonden erop dat we even meegingen en voor de hele gemeenschap stond er nu eten en drinken klaar. Wij werden aan de tafel met de belangrijkste gasten gezet en hebben wat gegeten. Marion mocht zonder in de rij te staan wat uitzoeken wat voor ons aantrekkelijk was. We hebben nog even gesproken met zijn 17 jarige zoon, die een opleiding volgt als overheidsambtenaaar en een heel volwassen indruk op ons maakte.
Al met al een heel indrukwekkende bijeenkomst van zo'n 5 uur die je niet snel zal vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten