Lesotho 7-10 Mei

Samen met Mark en Rachel zijn we in het koninkrijk Lesotho geweest. Op de eerste dag zijn we naar Underberg gereden, een landleijk dorpje aan de voet van de zuidelijke Drakensbergen. We verbleven in Valemountafrica country lodge. 's avonds lekker je eigen open haard in je kamer aansteken !
.
Lesotho wordt geheel door Zuid Afrika omsloten en ligt heel hoog, vooral in het noordelijk gebied waar wij geweest zijn. De eerste uitdaging op de 8e was het bestijgen van de de Sani pas, die je tot 2960 meter omhoog voert, allemaal over 'dirt road', zodat een 4x4 geen overbodige luxe is. Aan de top is de hoogste pub van Afrika, de Sani top chalet.

Wij hebben vervolgens het noordelijk gedeelte doorkruist en overnacht in Oxbow, een wintersport hotel. Er ligt hier Mei-Augustus met een beetje geluk een pak sneeuw. Nu nog niet, we haddden overdag heerlijk weer en stralend blauwe luchten, Zo tegen 5 uur in de middag wer het aardig koud. We hadden het genoegen dat een groep Lesotho mensen in het hotel verbleven, ze zaten op een cursus boekhouden. Mensen zitten dan rustig in het restaurant met hun jassen aan en de vrouwen doen nog eens een extra dikke deken om. De volgende dag zijn we nog rotstekeningen gaan bezoeken en naar Clarens afgedaald, waar we een voortreffelijke B&B hebben gevonden. we hadden de beschikking over het hele huis, een heren boerderij uit 1913. De mevrouw die de B&B runt woont in Clarens en komt dan 's-ochtends het ontbijt maken. Wel is er personeel (servants zeggen ze hier) aanwezig om het huis op orde te huden en je te voorzien van thee en koffie. Een aanrader! De volgende dag hebben we een berg opgeklommen, die 'de mushroom' heet.

Jaarlijkse conventie Lions Zuid Afrika

De jaarlijkse conventie van de Lions Zuid Afrika werd vorige week gehouden.
Het was een bijzondere bijeenkomst omdat de Lions Zuid Afrika hun 50 jarig bestaan vierden. Gerard had besloten aan deze conventie deel te nemen omdat hij volgend jaar president zal zijn van Lions Club Fourways, om Lions leden van andere clubs te leren kennen en om wat meer inzicht te krijgen in de Lions organisatie van Zuid Afrika.
Er was ook een apart damesprogramma waar Gerard mij voor had opgegeven.
Met enige scepsis vertrokken wij vrijdag 27 april richting het Birchwood Hotel waar de conventie plaats vond. Maar om met het eind te beginnen: ik vond het ontzettend leuk!
Terwijl Gerard deelnam aan het saaie gedeelte: eerst bijeenkomst van de Lions clubs District 410B waaronder o.a. de clubs van Johannesburg, maar ook Swaziland vallen. De volgende dag de bijeenkomst van de Lions Clubs uit geheel Zuid Afrika, Namibie en Swaziland, waar onder andere de begroting werd doorgenomen en er over allerlei dingen gestemd moest worden.
Op vrijdagochten meldde ik mij voor de dames tea met entertainment. Omdat wij pas vrijdagochtend ingecheckt hadden, was ik aan de late kant. Alle dames zaten al aan grote, ronde tafels gedekt met wit tafellinnen. Ik werd door een mevrouw gewenkt om plaats te nemen op haar stoel. Achteraf bleek dit Marion Fowler te zijn, de vrouw van de districtsgouveneur waar Lions Club Fourways onder valt.
Naast mij zat Truus Grater. Zoals al uit de naam valt af te leiden, zijn haar ouders Nederlanders die met hun gezin eind vijftiger jaren naar Zuid Afrika zijn ge-emigreerd. Verder zat ook aan mijn tafel Dr. Maureen Murphy, de vrouw van Al Brandel en aneastesiste in een ziekenhuis op Long Island en zelf ook Lions lid. Al Brandel is de vice president van de Lions wereldwijd. Hij reist de hele wereld af om Lions clubs te bezoeken. Zijn bezoek aan Zuid Afrika was te danken aan het 50-jarig bestaan van de Lions Zuid Afrika. Verder zaten bij mij aan tafel: Petro van der Westhuizen, de vrouw van de president Lions Zuid Afrika, Darleen, Gail en andere echtgenotes van de districtgouveneurs. Helemaal duidelijk is de structuur van de Lions mij nog steeds niet: dg, pdg etc. etc.
Na de tea en koffie met heerlijke croissants, scones, carrot cake en chocolade taart en onder muzikale begeleiding van een zanger/gitarist, vroegen de dames mij of ik zin had mee te gaan shoppen in East Rand Shopping Mall. Nou, daar had geheel geen bezwaar tegen. Het busje van het hotel zou ons daar heen brengen. Tijdens de rit vertelde Truus mij dat het banket 's-avonds een black tie gebeuren zou zijn. Nou, daar hadden wij even niet op gerekend. Er was ons door onze Lions club verteld dat het allemaal heel casual zou zijn. Overdag was dat ook inderdaad zo. Dus werd het voor ineens shoppen met een missie: een avondjurk! Bij Edgars had ik snel een leuke avondjurk gevonden - gepast en geshowed aan de dames (en door hen goedgekeurd) en gekocht. Gelukkig had ik wel schoenen met hoge hakken bij me die er precies bij pasten.

Gerard had wel een donker pak bij zich, dus daarbij heb ik een wit overhemd met donkerblauw strikje gekocht zodat ook hij niet uit de toon zou vallen.
Het was inderdaad echt een gala avond: eerst de "gewone Lions" naar binnen en vervolgens in rij en in volgorde van belangrijkheid de rest. Wij zaten en mooi versierde tafels en de "hotemetoten" aan een lange tafel op de verhoging.
Heel apart allemaal! Na het spelen van de volksliederen van Zuid Afrika, Namibie en Swaziland kon het diner beginnen. Er werden tussen de gangen door diverse prijzen uitgereikt aan mensen die veel voor de Lions en de gemeenschap gedaan hadden.
Aan onze tafel zaten echtparen van diverse clubs uit Gauteng zoals bijv. Lions Club Kempton Park en Lions Club Rustenburg.
Op zaterdagochtend was er om 07.00 uur een ontbijt voor de presidenten van het volgend jaar met partners. Al Brandel gaf een peptalk en iedereen liet zich het ontbijt goed smaken. Tijdens het ontbijt gesproken met mensen van Lions Club Worcester, Lions Club Jacaranda uit Pretoria en Lions Club Midrand. Daarna moest Gerard naar de multiple meeting en ik ging naar de brunch voor de Lions ladies.
Weer hele mooie versierde tafels en er werd een heerlijke brunch geserveerd.
Tijdens de brunch was er een speaker over het onderwerp dat vrouwen zo slecht "nee" kunnen zeggen en alsmaar werk op hun nek nemen, terwijl ze daar eigenlijk geen tijd voor hebben. Vervolgens sprak Maureen Brandel heel enthousiast over het werk van de Lions en hoe zij het ervaart met haar man de wereld af te reizen en overal Lions clubs en hun projecten te bezoeken.
's-Middags was er een bijeenkomst voor iedereen. Daar sprak Victor Vermeulen een zgn. motivation speaker. Victor was een zeer begenadigd cricket speler (er werd veel over hem in de landelijke pres geschreven) voordat hij totaal verlamd raakte.
Op 19-jarige leeftijd werd hij tijdens een braai uitgedaagd om te "skinnydippen" in het zwembad. Daarbij kwam hij zo slecht terecht dat hij zijn nek brak. Vanaf dat moment kon hij alleen nog maar zijn hoofd bewegen. Op dit moment is hij 32. Zijn moeder verzorgt hem volledig en rijdt hem naar de plaatsen waar hij zijn presentaties geeft. Hij vertelde hoe hij zijn noodlot overwon en hoe hij zijn levensinstelling gebruikt om andere mensen positief te motiveren. Ongelooflijk zoals hij sprak over zijn leven en hoe belangrijk het is om te waarderen wat je hebt en wat je kunt en hoe je een positieve wending kunt geven aan je leven. Iedereen was dan ook zeer onder de indruk. Na afloop was er gelegenheid zijn boek of zijn dvd te kopen.
Daarna zijn wij huiswaarts gekeerd - genoemde presentatie gaf nog veel stof te napraten en nadenken. Op zaterdavond was er nog een feest met thema - maar omdat wij niet zo van verkleedpartijen houden, hebben wij dit aan ons voorbij laten gaan.
In ieder geval kijken wij terug met plezier terug op deze conventie waar we heel veel ontzettend aardige Lions en hun partners ontmoet hebben uit geheel Zuid Afrika.
IJs en weder dienende, gaan we volgend jaar beslist weer. Dan zal de conventie waarschijnlijk gehouden worden in Bloemfontein. We zullen het ontzettend leuk vinden iedereen daar weer te ontmoeten.

Een avondje met Paul van Vliet

Gisteravond zijn we op uitnodiging van de Nederlandse ambassade naar een optreden geweest van Paul van Vliet. Hiervoor had de universiteit van Pretoria belangeloos een zaal ter beschikking gesteld. Het is een unieke combinatie van een lezing en een voorstelling, waarin Paul van Vliet verslag doet van zijn avonturen bij het vertalen en spelen van zijn Engelse shows in Nederland en in het buitenland. Boeiend en humoristisch, met frappante voorbeelden van missers en successen.
Je staat ervan te klijken hoe deze krasse knar op zijn 72ste did allemaal op de planken brengt. Na de voorstellng bood ambassadeur Frans Engering en zijn vrouw Louise Paul een cheque aan van 7500 Euro voor zijn werk voor Unicef.



Napraten kon binnen en buiten waar een ontvangst was met typisch Nedrlandse hapjes zoals bitterballen, haring, worstebroodjes, kaasblokjes met gember (yammie).