Dinsdag 3 februari was een nationale feestdag in Mozambique. Dat betekende voor ons in ieder geval dat er weinig verkeer was en we heel makkelijk door de stad konden rijden om e.e.a. te bekijken. Maputo is de hoofdstad van Mozambique waar duidelijk de geschiedenis van het land te zien is: nog overgebleven monumentale panden uit de tijd van de Portugese overheersing, grauwe flatgebouwen met betonrot uit het communistische tijdperk, resten van gebouwen van tijdens de burgeroorlog en een spiksplinter nieuw winkelcentrum en mooie nieuwe restaurants. Zo te zien doet men zijn best om de stad weer op te bouwen. Dat zal nog heel veel tijd kosten, want heel veel straten hebben nu nog het kenmerk van een derde wereld land: potholes, veel vuil op straat en een levendige straathandel.
We zijn even uitgestapt om het mooie station te bekijken uit de tijd van de bekende architect Eiffel.
Aan de grens met Zuid Afrika bleek ook wat het betekent wanneer Mozambique een extra vrije dag heeft. Heel lange rijen voor de douane van mensen die 'even' over de grens waren geweest. Maar dan blijkt er toch een heel groot verschil tussen zwart/arm en blank/rijk te bestaan. We werden aan beide kanten van de grens uit de rij gehaald cq zochten zelf een snellere manier en konden zo zonder enig protest een voorkeursbehandeling ondergaan en we waren binnen tien minuten door de grens. Omdat je bij een grens maar beter geen foto's kan nemen ontbreken de beelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten